Sevgili Dostlar,Kurban Bayramı'nın sonuna doğru, önümüze çıkan bir fırsatı değerlendirerek bu sabah Fethiye'ye geldik. Bu cennette 3 gün kalacak ve daha sonra güney Yarıküredeki başka bir cennete-Maritus'a uçacağım. Senenin sonuna doğru önüme çıkan bu şeker tadındaki geziler beni ne kadar mutlu ediyor anlatamam!
Bugün, yani bir kış günü_10 Aralık'ta_ Ölü Deniz'de yüzen insanları görünce bir kez daha Allahın sevgili kullarından biri olduğumu düşündüm ve şükrettim: Ülkem çok güzel! Yaşarken cenneti bulmak bu olsa gerek.
Pazartesi günü 1. Uluslararası Engelli Öğrencilerin Yetkilendirilmesi Konvansiyonuna katılmak üzere Maritus'a gidiyorum. Eski dostlarımı görmekten, yenileriyle tanışmaktan ve de başka ülkelerde engelli öğrencileri yetkilendirmek üzere nelerin yapıldığını görüp öğrenmekten çok mutlu olacağım. Acı olan bu konuda ülkemdeki hiçbir yetkiliden ve kuruluştan ilgi ve destek bulamamak! Üstelik 1 Eylül tarihinden beri arayışlar sürekli devam ettiği halde...Yalnızca değerli engelli milletvekilimiz Lokman Ayva beyefendinin ilgili mailleri beni birazcık teselli etti. Onun dışında tatil öncesi nöbetçi ve ilgili birimlerin hiçbir kurumda olmaması ve günler öncesinden Bayram telaşı ve tatilin rehavetine kapılınması beni gerçekten yürekten yaralayan ve üzen konular oldu. Bizim engelli öğrencilerimiz bu kadarcık ilgiyi ve yurtdışındaki kendi eğitimleri ve yönlendirilmeleri ile ilgili bir eğitim ve tanıtım programını hak etmiyorlar mı? En acısı da özel davet alan bir engelli doktora öğrencimizi refakatçisiyle birlikte_baş davetli olduğu halde_ oraya götürememek oldu. Biz engellilerimizi, kadınlarımızı, kızlarımızı, ve daha gitgide kimlerimizi böyle ihmal edeceğiz? Başımızı ellerimizin arasına alıp düşünmek gerek!
Sevgilerimle.
Hayal Köksal
